Ho(t) Chi Minh City

Xin Chào,

Ondertussen vertoef ik bijna vier maanden in Azië en wordt het tijd voor een update aan de fans.

Vorige maand reisde ik samen met travelbuddy Carlos 14 dagen naar Maleisië. Ik schreef een apart blogje over de voornaamse “highlights” van onze trip dat jullie kunnen vinden onder de titel “Madre mia Malaysia”.

Op dit moment verblijf ik al enkele weken in Ho Chi Minh City, ook wel gekend als HOT Chi Minh omwille van de absurde gevoelstemperaturen.

De stad omschreven in 1 woord? Overweldigend. Dit was toch het eerste gevoel dat in mij opkwam toen ik hier arriveerde en met de daver op mijn lijf de straat overstak. Inmiddels heb ik geleerd dat je gewoon moet gaan: niet versnellen, niet vertragen en vooral niet stoppen. Survivaltip 1.

Hoe ben ik eigenlijk in deze stad verzeild geraakt? Via de app Trustedhousesitters!

In Bali nam ik tevens de zorg voor vier trouwe viervoeters op mij en momenteel ben ik het tijdelijk baasje van Harley.

Wat ik het leukste vind aan housesitten is dat je toch tijdelijk een vaste stek hebt tijdens het globetrotten. Ik ben bijlange nog niet uitgereisd, maar kwam de laatste maanden wel tot de vaststelling dat ik het fijn vind om wat “consistentie” te hebben en niet om de twee dagen op zoek te moeten gaan naar een nieuwe slaapplaats. Ieder zijn goesting natuurlijk. Via het housesitten spaarde ik in Bali en Vietnam ook maar liefst twee maanden kosten voor accommodatie uit, de extra centen zullen van pas komen in Australië.

Ho Chi Minh is onderverdeeld in 10 verschillende districten en ik verblijf op een appartement in District 7, ook wel gekend als het “the Korean district”. Net als in District 2 is het hier beduidend kalmer dan in de rest van de stad en wonen hier voornamelijk expats en rijke Koreanen. Safety first is hier zo een beetje het stokpaardje en op elke hoek van de straat zijn dan ook security guards te vinden. In elke grote stad is het op te letten voor zakkenrollers, maar extra waakzaamheid is geboden in District 1 waar vele toeristen het slachtoffer worden van grijpdiefstal op de scooter. Haal uw gsm’eke dus niet te veel boven in ‘t stad, tenzij het aan uw hand plakt. Survivaltip 2.

Wat ik de afgelopen weken geleerd heb, is dat er een enorme vraag is naar English teachers in Vietnam. Vele backpackers geraken hier op die manier verzeild en blijven plakken om het reizen leefbaar te maken en/of te sparen voor verdere reizen. Aangezien de lonen voor English teachers Westers zijn, kan je hier werkelijk leven als God in Frankrijk. Zelf heb ik van mijn tijd ook gebruik gemaakt om online een cursus TEFL (Teaching English as a Foreign Language) te volgen, je weet nooit wat de toekomst brengt. Vorige week kreeg ik alvast een voorsmaakje, toen ik last minute moest invallen om les te geven aan twee kleuterklassen. Zoals ik op de social media al beschreef, was deze ervaring onvergetelijk en de vele knuffels van de Vietnamese kleuters bezorgden mij een gelukzalig gevoel toen ik die avond in mijn bed kroop. In ieder geval voor herhaling vatbaar.

Zoals ik boven  omschreef is het hier verschrikkelijk warm, maar je moet toch, regenseizoen of niet, voorbereid zijn op een dagelijkse stortbui. Prop dat fashionable K-way’ke dus maar in uw handtas om niet voor verrassingen te komen staan. Zelf was ik uiteraard mijn regenjas vergeten toen ik voorafgaandelijk aan een sollicitatiegesprek met een recruiter voor English teachers in een storm terecht kwam. Ik arriveerde bijgevolg geheel Bridget-Jones wise (voor wie de scène op het einde van de film kent) ter plaatse, doorweekt, but still fabulous. Survivaltip 3.

Als het regent is er in Ho Chi Minh overigens nog steeds voldoende te beleven. Naast shopping centra, skybars en musea vind je hier ongelooflijk veel leuke koffiebars en theehuizen. De Vietnamezen zijn dan ook koffieverslaafd en “koffiedates” vormen hier de standaard sociale activiteit. Tot s’avonds laat zitten de terrassen afgeladen vol met collega’s slurpend van hun Vietnamese Coffee (ice-coffee met gecondenseerde melk – superzoet, maar je moet het toch eens geprobeerd hebben.) Survivaltip 4.

Qua toeristische activiteiten was ik het meeste onder de indruk van het Remnans war museum en mijn uitstap naar de Cu Chi-tunnels. Bereid je, vooral bij het Remnans museum, wel voor op de zware emotionele impact die dit nalaat. Op de eerste verdieping is er een expositieruimte, the Orange room, waar de gevolgen van agent orange worden tentoongesteld. Ik was mij er totaal niet van bewust dat Vietnam, zoveel generaties verder, nog steeds geconfronteerd wordt met ziekte en verminkingen veroorzaakt door dit chemisch wapen. Toen Amerikaanse vriendin Melissa en ik in de zaal daarnaast (“de Vietnamese oorlog door de ogen van een kind”, waar tekeningen werden tentoongesteld) een blinde jongen zagen die piano aan het spelen was, lieten we onze tranen de vrije loop. Het museumbezoek is bijzonder schrijnend, maar absoluut de moeite waard, al is het maar voor de bewustwording.

De tijd is hier in ieder geval voorbij gevlogen en ik sluit af met een spannend nieuwtje omtrent mijn volgende bestemming (- dat ik eigenlijk al verklapt heb via Instagram, oeps).

Ik ben deze week namelijk via de au-pair agency “Dreamnannies”  op een aanbod ingegaan om enkele maanden te werken als nanny voor een jong gezin in Australië met veel gemeenschappelijke interesses waaronder een passie voor yoga. Volgende week dinsdagavond vlieg ik dan ook naar….The Gold Coast!

To be continued…